skorupie oceanicznej
Encyklopedia PWN
geol. kompleks skalny o charakterystycznym składzie, stanowiący fragment litosfery oceanicznej włączony w wyniku procesu obdukcji w obręb orogenu, rozwiniętego na kontynent. skorupie ziemskiej;
geogr. obszar lądu w strefie klimatu suchego, pozbawiony roślinności lub z niską roślinnością rozproszoną, pokrywającą mniej niż 10% powierzchni.
Vening-Meinesz
holenderski geofizyk i geodeta;
[w
̣:nıŋ mẹinəs]
Felix Andries, ur. 30 VII 1887, Gravenhage, zm. 10 VIII 1966, Amersfoort,
̣:nıŋ mẹinəs]
geofizyk niemiecki, badacz Grenlandii.
geol. cykl obrazujący następstwo procesów tektonicznych prowadzących do powstawania, rozwoju i zaniku oceanów.
